Hallo allemaal,

Hier het vervolg van onze reisimpressies.

Zaterdag 13 augustus: Na een stevig ontbijt van yoghurt, haver en bosvruchten nodigt onze jonge gastheer ons uit om de paardenstallen te bekijken. Prachtige paarden met manen om jaloers op te worden! De oude zwarte labrador loopt gezellig mee. We rommelen verder wat aan: reisverslag schrijven en plannen maken voor Canada en vertrekken tegen elven naar de watervallen van Seljalandsfoss. Voorzichtig glibberen we met de andere toeristen achter de watermuur langs. Een fraai en imposant schouwspel. Verder langs de zuidkust slaan we even af om de Solheimajokull, één van de gletsjers, te bewonderen. Toch ijs op IJsland! Op het strand bij Dyrholaey hebben gestold gesteente en de zee een kunstige kathedraal laten ontstaan. De pilaren lijken bijna uitgehouwen. Laat terug in Selfoss. Het weer slaat om.

Zondag In de regen op naar Reykjavik. In het wat zieltogende plaatsje Hveragerdi wandelen we over de van thermaal water stomende velden. Heel handig: een thermale keuken! In een piepklein eethuisje serveert de gastvrouw zelfgemaakte meatball soup en panini.

Het maritieme museum, met nadruk op visserij verbeeldt de kabeljauwoorlog die in het derde en vierde kwartaal van de vorige eeuw werd uitgevochten. Na aanvaringen en bijna enteringen haalde het Verenigd Koninkrijk bakzeil. Het was grotendeels gedaan met de vloot van Hull. Daarna ruilen we de auto om. Gisteren heeft een overijverige Amerikaan met een grote camper de indraai te kort genomen en onze bumper er af gereden. Een dikke schoenveter, stukje touw, en tape, bij elkaar gescharreld bij aardige mensen, maken de auto weer mobiel. Gelukkig is alles kunststof.

Het blijft toch een klein raadsel waardoor het in 2010 vrijwel failliete IJsland er zo snel weer bovenop is gekomen. De reddende engel moet wel de President zijn geweest die een besluit van de regering om de schulden van buitenlanders terug te betalen in een referendum voorlegde aan de bevolking. Rara wat het resultaat was. Inderdaad: nationale tegoeden veilig gesteld en de rest kon naar z’n geld fluiten, het waren tenslotte private banken die de chaos veroorzaakten!

In de Hallgrimskirkja zal menig dankwoord zijn gevallen over de afloop van de crisis. De kerk heeft een bijzondere architectuur die we in de natuurlijke vorm aan de kust in de vorm van basaltpilaren eerder bewonderden. In de drukke (enige) echte winkelstraat struikelen we over de buitenlanders.

IJsland vervaagt al snel in een witte mist als we opstijgen. De bergketen van Groenland en het uitgestrekte merengebied van Newfoundland en Noordoost Canada glijden onder ons door. De CN Tower uit de 70-er jaren is nog steeds een landmark. Koen was vorig jaar met een rondreis even in de stad, voor Wim is het een weerzien na bijna 40 jaar.

Multicultureel is een understatement voor Toronto. De laatste decennia groeide de stad tot de vijfde stad van het Noord-Amerikaanse continent en bestaat voor bijna 50% uit ‘nieuwkomers’. Na een Japanse ramen (soep) schaffen we een weekkaart voor het ov aan. Metro en tram brengen ons naar Chinatown en Kensington Market. De oude bakstenen huisjes worden op de achtergrond gedomineerd door de oprukkende torenflats. Niet moeilijk om je hier 40 jaar terug te wanen. De hipster cultuur vermengd met alle culturen maken een vriendelijke uitnodigende sfeer met muziek en acrobatiek op straat. Na een goeie Chinese hap en een wandeling door de Gay Village komt een einde aan de extra lange verjaardag van Koen.

Reizigersgroet,

Wim en Koen.