Hallo allemaal,

Hier het vervolg van onze reisimpressies.

Winnipeg kende groeistuipen in het begin van de twintigste eeuw. Via de spoor- en waterverbindingen kwamen in korte tijd duizenden mensen naar dit centrum van de bonthandel. De stad heeft een liefhebbende hand nodig waarmee een uitstekend begin is gemaakt met de spectaculaire architectuur en indrukwekkende inhoud van het museum voor de mensenrechten en omgeving. Vanuit de zwarte geschiedenis van de Holocaust en genocide werkt de presentatie per verdieping steeds meer toe naar het handelen van personen en instituten ter verbetering van mensenrechten wereldwijd. Vooral de persoonlijke stellingnames met daaraan verbonden risico’s maken indruk.

Vanuit het museum lopen we de Red River over en belanden in de Franse wijk St Boniface. Op weg naar Edmonton schuiven we weer aan voor de warme lunch die door de keukencrew tevoorschijn wordt getoverd. Het personeel houdt het midden tussen correct netjes en leiding van een jeugdvereniging. Dat laatste is soms ook nodig om de regie strak in handen te houden.

Bij ontbijt, lunch en diner hebben we bijna altijd nieuwe tafelgenoten, vanwege de verschillende zittingen. Een koppel uit Tasmanië, zij Nederlandse, hij Engels, die al 50 jaar op het eiland wonen. Canadezen die hun eigen land verkennen. Amerikanen die een half jaar hun 50-jarige bruiloft vieren. Jong en oud die allemaal genieten van de romantiek van de treinreis. Tot Edmonton zien we de eindeloze graanvelden van de Wheatbelt van Canada. Overal in het landschap staan de grote silo’s. Weer moet de klok een uur terug. Prachtige vergezichten over de McLeod rivier. De spanning stijgt als de eerste bergen van de Rocky Mountains in zicht komen. Laaghangende volken maken alles nog woester. Een korte tussenstop in Jasper, centrum van de Canadese Rockies.

Spannend om de volgende ochtend het scherm omhoog te schuiven: de Fraser rivier in het eerste licht. Het spoor kronkelt langs de uitgeslepen bedding. Op maandag rijden we tegen elf uur het Pacific Central Station van Vancouver binnen. Met weemoed nemen we afscheid van de paar vierkante meter treincabine.

We betrekken een mooi appartementje voor drie dagen. Boodschappen en daarna slenteren over het Waterfront. Vancouver is prettig: een grote stad die toch vrij ontspannen aandoet. Een vergelijking met Sydney dringt zich in positieve zin op. In de avondzon nemen we de ferry naar Noord Vancouver en na een busrit wandelen we door het park rondom Lynn Canyon. Kaarsrechte Douglas fir en Red ceder bomen en de eerste waarschuwing voor beren. Een goede pizza in het dorpje Lynn Valley en daarna een lange reis terug, intussen is het koud geworden.

Een maritieme ochtend: het prachtige art deco Maritime Building en In het maritiem museum lopen we over de St Roch, het schip waarmee voor de eerste keer de Noordpassage door het Noordpoolgebied is gevaren. Een Eskimofamilie hielp overleven en navigeren. Ze sliepen in een tentje op het dek. Een andere uithoek van Vancouver: het terrein van de University of British Columbia is een dorp op zich. Doel is het Museum of Antropology. In het prachtige museum zien we totempalen en huizen van de Haida de oorspronkelijke bevolking van Haida Gwaii, waar we over een dag of 10 zullen zijn.

Reizigersgroet,

Wim en Koen