Hallo allemaal,

Hier het vervolg van onze reisimpressies.

Tot onze verrassing rijden we de zelfde luxe ferry op die ons van Port Hardy naar Prince Rupert heeft gebracht. Een enorm schip voor een handjevol mensen. Voor de vracht is de ferry een lifeline. Het grote schip wordt ingezet tijdens de winterdienstregeling die gisteren is begonnen. Tijdens Oceaanstormen denderen de golven de ondiepe straat binnen, een natuurgeweld dat tot zeer hoge golven kan leiden. Alleen de grote ferry kan deze veilig nemen. Auto’s worden dan met kettingen vastgezet.

Het klinkt wat vreemd, maar het handjevol mensen lijkt een grote familie. In onze stille hoek blijkt ook een Mennonietengezin met vier jonge meisjes te zijn neergestreken. Acht jaar geleden naar Hadia Gwaii gekomen en onderweg voor een vijfdaagse reis naar Tennessee voor familiebezoek. Een gesprek over de indrukwekkende natuur leidt al snel tot de zin van het bestaan. Voor de jonge vader geen vraag.

Rond Port Clemens blijkt een gemeenschap Mennonieten te wonen, ook de boer die we eerder spraken maakt er deel van uit. Een echtpaar vraagt naar onze belevingen. Ze zijn verre buren van het gezin. Hun huis wordt binnenkort verbouwd door het gezinshoofd. Haida vervaagt, we gaan denken aan het vervolg van de reis.

Prince Rupert is verrassend leuk: Winkelstraat, museum, kleurrijke haven. We hebben een geriefelijk appartementje. Als Wim ’s ochtend vroeg naar de kapper gaat komt hij een jonge elk tegen. Kappergesprek gaat ook over het mysterieuze van Haida en het komende bezoek van William en Kate aan Prince Rupert en Haida: men kijkt er naar uit. ’s Middags een boeiende rondleiding door een oud medewerkster door de houten gebouwen van de North Pacific Cannery. Eens kende de regio tientallen bedrijven die de zalm zo van de vangst inblikte. Chinese, Japanse en Indianen werkers trokken vaak van bedrijf naar bedrijf, afhankelijk van het vangstseizoen.

In mist en regen onderweg langs de Skeena rivier. Mooie grijze vergezichten en watervallen. In Terrace drinken we koffie in een hippe tent. Bewonderenswaardig is de hangbrug in Kitwanga over het ravijn waardoor de rivier stroomt. De brug ligt in een first nation reservaat. De vroegste brug van de indianen bestond uit aan elkaar gesjorde boomstammen! Een uitstapje naar een pont die aan staalkabels hangt vanwege de sterke stroming brengt ons oog in oog met de tweede beer. Die maakt snel rechtsomkeert.

Een motelovernachting en verder via Prince George richting Mount Robson National Park. De regio is verlaten. We snakken naar koffie en zetten die onderweg maar zelf op de benzinebrander. Een oude baas legt op de veranda van het oude stationnetje van McBride uit dat de passagierstrein drie maal in de week stopt. We doen inkopen voor de maaltijden in de cabin in het Park. Een avondwandeling brengt ons naar een prachtige stroomversnelling/waterval. We zien zalmen omhoog springen.

Toen we de bocht om kwamen en Mount Robson (met bijna 4000 meter de hoogste berg van de Rocky Mountains) in alle pracht en grootsheid in zicht kwam kon Koen zijn emotiies bijna niet beheersen. We maken een wandeling van ruim 20 km langs een woeste rivier met prachtige vergezichten en spiegelende meren. Het ‘wildlife’ bestaat uit rondbuikige eekhoorns. Het moet een paradijs zijn: meer eikels dan je op kunt. Wij verorberen een stevige tortilla om de verbrande energie weer aan te vullen, weggespoeld met Canadese wijn. Bij het krieken van de dag op en wandelen langs een waterval. Witte wolken hebben hun armen om Mount Robson geslagen. Mooi, maar nergens iets van wildlife te bekennen.

Dan rijden we Jasper National Park binnen. Op uitstekend advies van een parkwacht staan we oog in oog met de hoogste berg van Jasper, Mount Edith Cavell. Een deel van de gletsjer ligt als een dikke klodder room tegen de berg. De rest dekt een groot deel van het gletsjermeer af. Een broodje en stuk tortilla later ontvouwd zich een heel ander natuurfenomeen. Wat begint als een liefelijk stroompje eindigt tijdens een wandeling van nauwelijks 10 minuten in een nauwe canyon van bijna 50 m. diep: noeste arbeid van 1000 jaar. In Jasper geen bed meer vrij, dus rijden we naar Hinton. De parkwacht had nog een verrassing: In het begin van de avond staan we oog in oog met een bevervolk dat hier al 25 jaar een burcht heeft.

Morgen over de Icefield Parkway naar Banff National Park.

Reizigersgroet,

Wim en Koen