Hallo allemaal,

Hier het vervolg van onze reisimpressies.

De oude weg van Jasper naar Banff is smal en kronkelig. We hebben de prachtige herten die we tegenkwamen nog op het netvlies. Het is bronstijd en wat zaten ze mooi te wezen in het gele grasland. Spitse bergtoppen, een oude vulkaankegel en prachtige vergezichten. Pelshandelaren en andere avonturiers reisden voor de aanleg van de spoorlijn van ijkpunt naar ijkpunt. Bij de samenvloeiing van de rivieren de Whirlpool en Athabasca was een doorwaadbare plaats. Een korte wandeling en we staan voor de Sunwapta watervallen. De bordjes met jaartallen maken duidelijk hoezeer de Athabasca gletsjer zich al heeft teruggetrokken. Het blijft een imposant gezicht: een ijsmassa die tot aan de horizon strekt.

Het landschap wordt steeds kleurrijker door de geelkleurende bomen die scherp afsteken tegen het donkere naaldwoud. Op de vochtige grond de mooiste bloemen. Veranderlijk weer: van de zon in een stevige sneeuwbui. We waren al enigszins gewaarschuwd: van noord naar zuid wordt het drukker en drukker in de parken. Gekte bij Lake Louise, filerijden voor een parkeerplaats op maandagochtend. Een groep Chinezen staan naar elkaar te schreeuwen bij het fotograferen. Een duidelijke blik van Wim is voldoende: enige rust. Lake Moraine is een stuk rustiger en minstens zo mooi. Het lijkt er wel op dat het stijgende bezoekersaantal vraagt om maatregelen in dit kwetsbare natuurpark.

Weg van de drukte: met de kabelbaan een skigebied in met mooi zicht op Lake Louise. Met enige aarzeling gaat we het hek door naar het berengebied voor een wandeling: Jurassic Park? De aangegeven wandeling is steil en hijgerig op 2200 m hoogte maar levert mooie vergezichten op. Een ander ijkpunt van vroege reizigers waren de warmwaterbronnen bij Banff. We komen bij in het publieke bad van 40 graden, dat al ruim 100 jaar oud is.

Een verrassing als we de gordijnen open schuiven: sneeuw. Het weer blijkt ook hier records te breken. Vervreemdend is het wel, gisteravond hadden we ook nog de open haard aan in het appartementje. ‘Gelukkig’ lezen we dat het in New York 30 graden is. Buiten Banff Park zijn de Bow Valley en het Kananaskis Park oases van rust op weg naar Calgary. Een bakelieten klokje verder en we rijden de 180 km naar Brooks, de uitvalsbasis voor het Dinopark. Onderweg is er niets aders dan eindeloze graanvelden en wat kleine jaknikkers. Een pizza in een slaperig stadje.

De volgende ochtend rijden we een half uur naar het Dinosaur Provincial Park. Tijdens het bezoek, voor een deel met een busje, door gesloten gebied, wordt enigszins voorstelbaar wat zich 75 miljoen jaar geleden heeft afgespeeld. Dit gebied, ten oosten van Calgary, lag aan de kust van een binnenzee en was bedekt met rijk regenwoud. Meer dan 150 soorten dinosaurussen en reptielen liepen en vlogen er rond. Een tropische storm met geweldige overstromingen roeide de dierenbevolking uit. Kadavers werden bedolven onder rivierslib en een ijskap schoof er overheen. Toen het ijs zo’n 15.000 jaar geleden begon te smelten hebben gletsjers en rivieren diepe sporen in het landschap getrokken. Delen van harde steen bleven in takt, het zachtere steen werd uitgespoeld. Een proces dat nu ook nog door de regen en de rivier wordt voortgezet. Niet alleen ontstonden hierdoor fascinerende vormen met o.a. hoodoo’s (pilaren van zandsteen met een kap van harde steen), maar ook hele skeletten van dino’s en andere dieren werden zichtbaar. Met meer dan 150 complete skeletten spant dit park de kroon in de wereld. Nog steeds worden skeletten gevonden. Natuurlijk denken we even aan de Tyrannosaurus in Leiden waaraan we nog een botsplinter hebben bijgedragen. Koens gebit valt in het niet bij een tand van deze dino. De combinatie van de prehistorische vindplaats met een uniek kwetsbaar natuurgebied rondom de rivier heeft het park de status van UNESCO werelderfgoed opgeleverd. In de avondzon maken we een wandeling, langs oude katoenbomen en zien een grote Eland die na wat rondkijken in het struikgewas verdwijnt. Vogels te over. Een lange rit terug naar Calgary. In de ochtend leveren we de jeep met weemoed in: samen hebben we veel beleefd.

Een overstap in Toronto en een paar uur verder stappen we in met gemengde gevoelens in de taxi op het vliegveld La Guardia in Flushing (New York). Hoe zullen we de overgang van stilte en slaperige dorpen en steden naar de stad die nooit slaapt ervaren?

Reizigersgroet,

Wim en Koen