Hallo allemaal,

Hier het vervolg van onze reisimpressies.

Zaterdag besluiten we het rustig aan te doen. In het centrum van Sequim kijkt een fraaie totempaal uit over de 'farmersmarket'. Bij de 'Pane d'Amore' eindelijk weer eens lekkere broodjes.

Door een mistdeken rijden we richting Seattle om eerst onze zware koffers op het station in te checken voor de treinreis naar Chicago (48 uur). De ferry is vertrouwd; de skyline in de grijze mist. In een oogwenk zijn we op de luchthaven weer autoloos. Dankjewel Audi Q5! De metro brengt ons naar Pioneer Square, een wijk met gerestaureerde bakstenen architectuur uit de jaren 1880-1920. In het Goldrush museum leren we dat een deel van de groei van Seattle kwam door de 'Klondike Goldrush' (een van de vele gold rushes van de vroege VS). Het is het verhaal van duizenden gelukzoekers uit alle windtreken van de VS via Seattle afreisden naar het vaak barre Alaska om goud te vinden in de Klondike rivier, een zijrivier van de Yukon. Zonder infrastructuur duurde deze (voet)reis maanden en veelal vond men niets. Goud werd wel verdiend aan het verkopen van de noodzakelijke uitrusting aan deze colonne.

De 'Empire Builder' van Amtrak is op tijd. De term 'Roomette' blijkt een eufemisme voor een kleine privéruimte. Twee ruime stoelen die tezamen met een bovenbed 's avonds door onze steward Rodgie wordt omgetoverd in een stapelbed. Schuifdeur dicht en slapen maar! Maar eerst schuift een prachtig bergenlandschap voorbij. De vertrouwde Mount Baker maakt plaats voor wilde rivieren die omlijst worden door verkleurende bomen. Pyjama aan, tandjes poetsen in de gezamenlijke ruimte en zacht meedeinen met de wagon met in de verte waarschuwende geluidshoorn van de trein voor de vele (onbewaakte) overwegen. In het restauratierijtuig schuiven we steeds aan voor ontbijt, lunch en diner bij 'toevallige' tafelgenoten. Gesprekken gaan over de bruiloft van het kleinkind tot natuurbeheer (ex-ranger specialist), de liefde voor treinreizen en het wennen aan gepensioneerd zijn en toch actief blijven. De puntige bergtoppen kondigen het Glacier Park aan. Whitefish is nog een groot station voor het toerisme, maar daarna sporen we langzaam de grote open ruimte van Montana in. Geschoren graanvelden golven voorbij, afgewisseld door stukken ruige natuur. Op de kleine stations kunnen we soms even de benen strekken.

Gaandeweg komen steeds meer mensen in klederdracht aan boord. Na wat observeren (er wordt kaart gespeeld) definiëren we de meesten als Hutterieten (een geschiedschrijving waard). Wij vergooien ons af en toe aan rummikub in het observatierijtuig. In de nacht glijden we North Dakota binnen waar we piepkleine stations aandoen. Ochtengloren in Minnesota en na enkele uren rustgevend landschap o.a. rondom de Missouri rivier stoppen we in Minneapolis/St. Paul. Een lunch verder en na genieten van de wetlands van de Mississippi strekken we de benen in Winona. Steeds meer tafelgenoten stappen uit en met de harde kern lopen we Chicago binnen. Ondertussen is de trein volgestroomd met 'gewone' reizigers. Een Ethiopische taxichauffeur die van eind november tot eind maart in Ethiopië verblijft rijdt ons naar ons appartementje.

Een hernieuwde kennismaking met Chicago na een nacht goed bijslapen. 360 Chicago hebben we eerder gezien (20 jaar geleden), maar het uitzicht vanaf de 94ste verdieping blijft imposant. De oude werfpier blijkt omgetoverd tot attractie, compleet met reuzenrad. Heerlijk rondkuieren, een onverwachte ontmoeting met een bekende anchorman uit de 80-er jaren en natuurlijk een vuurtoren. Weer valt de betrekkelijke rust in deze grote stad op. Wat kleiner dan New York, maar schoon en vriendelijk met de bekende bovengrondse metro's (de L).
Onderweg naar het door Frank Lloyd Wright gebouwde 'Robie House' worden we tot drie keer toe uiterst vriendelijk geholpen op het metrostation en door voorbijgangers met het vinden van de meest handige weg. Via internet lukte het reserveren van een rondleiding niet en nu blijkt deze vol. Pech, maar we zijn op de campus van de Universiteit van Chicago, dus plan aangepast. We lunchen tussen de filosofen in de tuin van het 'Plein Air Café' naast de legendarische Seminary Co-op Bookstore met een schat aan filosofische werken. De campus lijkt een kopie van de Engelse colleges. De universiteit kwam tot stand door een grote gift van Rockefeller die wordt geëerd met een mooie kapel. Lopend naar de trein passeren we de in aanbouw zijnde Obama Libary die zijn presidentiële nalatenschap gaat bergen.
We profiteren nog even van goed weer en lopen door het Millennium park waar de grote zilveren 'bean' gedeeltelijk ingepakt blijkt voor renenovatie, maar ook halve spiegelingen zijn mooi!

De tijd dringt voor het theaterbezoek en dus 'vergooien' we ons voor het eerst aan Burger King. In het zeer fleurige en huiselijke Chopin Theater in het Oostelijke deel van de stad zien we 'American Psycho'. Het is het verhaal (verfilmd) van de ongelukkige Wall Street yuppie die zich tegen de geschiedenis en muziek van de 80-er jaren vergooid aan gehallucineerde moorden. Zeer professioneel (zang/dans/spel) gebracht op een minimalistisch toneel. De hoofdrolspeler, Kyle Patrick, combineert muzikale en fysieke talenten. Laat en moe maar voldaan terug met de bus.

Het Robie House gemist, maar in Chicago staat ook het eerste door Lloyd Wright gebouwde (eigen) huis in de wijk Oak Park. Een klein uurtje reizen in de regen en we zijn net op tijd voor de informatieve en leuke rondleiding in een groep voornamelijk jonge mensen. Lloyd Wright is de grondlegger van de eigen stijl van architectuur in de Verenigde Staten. Voorheen kopieerde men vooral de Engelse bouwwijze. Zijn stijl kenmerkt zich door de 'organische' wijze waarop gebouw in de omgeving en interieur in het gebouw zijn ingepast. Een totaal ontwerp van de 'Prairiestijl' die later via Duitsland in Europa is uitgewerkt in Bauhaus en Amsterdamse School. Vanuit zijn woonhuis maken we een wandeling (gelukkig vrijwel droog) langs een aantal huizen die hij in de wijk heeft gebouwd. Fascinerend is de breuk met de traditionele (Victoriaanse) bouwstijl en het ontstaan van een Amerikaanse stijl.

Reizigersgroet,
Koen en Wim.