Opstaan

Morning has broken': de cd van Cat Stevens zit nog in de speler. In tegenstelling tot zijn jubelende tekst zijn wij zijn een beetje 'gebroken'. Het bed is snel in elkaar te zetten en ligt goed. Alleen wisten wij natuurlijk niet dat het zo koud zou worden. Het natuurlijke proces van 'dekbed trekken' heeft ons allebei een halve warme nacht bezorgd. Nu gebruiken we de deken ook en gaat het veel beter.

Mount Cook

De warmte van de douche maakt de ledematen weer los en de emoties bij het prachtige uitzicht over het Tekapo meer met aan de horizon de witbesneeuwde Mount Cook doen de rest. Een kapitein van één van de opnemingsvaartuigen van Cook noemde de berg Mount Cook, die met 3755 m. de hoogste berg van 'Australië-Azië' is. Voor de Maori's heeft de berg mythologische waarde als de 'cloud piercer' of Aoraki. De plaatselijke kerkgangers hebben de keuze: of aandachtig naar hun voorganger luisteren, of wegdromen bij het uitzicht over het meer en Mount Cook. Dan moet je in hogere sferen komen!

Waitaki rivier

Terwijl we fotograferen pakken de wolken zich samen rond de piek van de berg. Het wordt letterlijk een wolkpiercing. We besluiten naar het zuiden af te zakken en rijden via het Pukakimeer naar Omarama. Ook toevallig: voor de lunch parkeren we voor een antiekzaakje. Met een Tsjechische thermoskan en een meetlint van bakeliet rijker trekken we verder. De meren met groene heuvels en imposante besneeuwde bergen op de achtergrond vormen een prachtig decor.

We rijden door de vallei van de brede en wild stromende Waitaki rivier. Geen wonder dat Nieuw Zeeland veel energie uit witte steenkool haalt.

Omaru

Na de laatste heuvel verschijnt opeens de Stille Oceaan en bereiken we Omaru. Eens dé exporthaven voor graan en ingevroren vlees. Voorname zandstenen gebouwen herinneren aan deze tijd. Aan de nogal desolate haven ligt een pakhuis met kostbare lading: whisky in het 'Barrel House'!

Eigenlijk gesloten, maar als we zeggen speciaal voor een flesje Nieuw Zeelandse whisky te komen gaat de deur open. In een hoek van het bruine interieur zit een Zweeds echtpaar te genieten van een proeverij. Op hun advies gaan we voor de 18 jaar oude malt van de teloor gegane Willowbank Distillery. Het geweldige pakhuis van zandsteen en hardhouten balken was in de 18e eeuw eens het grootste gebouw van Nieuw Zeeland. Een ontdekkingstocht die we voor een deel op eigen gelegenheid mogen maken in de aangename aroma's van de whisky.

Onderweg naar het ´Shag point´ voor de pinguïns en zeerobben dineren we met uitzicht op de woeste oceaan. Zeerobben zien we wel, als we de foto´s goed bekijken hebben we de aalscholvers in de verte voor pinguïns aangezien... Wel komen we onverwacht een geeloogpinguin langs het pad tegen.

Van Moeraki naar Dunedin

We slapen in Moeraki aan de kust. De ochtendwandeling voert langs de pier waar kabeljauw aan wal wordt gebracht. De ´Moeraki boulders´ zijn een begrip. Enorme ronde stenen op het strand, die aan elkaar gelijmd lijken. Herkomst onbekend.

De universiteitsstad Dunedin is levendig en welvarend. Daarvan getuigd het prachtige historische station maar ook het moderne stadsmuseum met een zeer bezienswaardige collectie voorwerpen van de Maori's en de andere volken uit Oceanië. Daar ontdekken we ook dat een kiwi niet alleen een harige vrucht is.

Albatrossen en blauwe pinguïns

Een slingerweg langs de zeearmen voert naar het albatroscentrum op de uiterste punt van het Otago schiereiland. De wereld houdt hier wel een beetje op. Na een uitleg over de albatros zien de de majestueuze vogels glijden als zweefvliegtuigen. We hebben net geleerd dat dit ook hun overleving is. Hoewel ze niet zo sterk zijn kunnen ze enorme afstanden afleggen. Oma albatros was vorig jaar verdwenen op een leeftijd van ruim 70 jaar!

In het begin van de nacht zien we een kolonie van zo´n 60 parmantige blauwe pinguïns uit zee het land op komen om hun jongen te voeden. Ze zitten in holen in het zand en roepen naar hun ouders. Ontroerend! Hier wordt uitleg gegeven door vrijwilligers.

Vandaag doen we het wat rustiger aan. Uitslapen en via de bergen terug over het schiereiland. De uitzichten zijn vast prachtig, maar wij rijden in de wolken. Het is een druilerige dag. Aan de kust is het wel droog en daar genieten we van de prachtige heuvels met duizenden schapen en het strand met fantasievol drijfhout. Je voelt je net Robinson Crusoe.

Hartelijke groet van Koen en Wim.