Australië heeft jaren geworsteld met treinverbindingen voor lange afstand. Met vier soorten spoorbreedte en soms een stuk per kameel, begeleidt door Afghanen, schoot het niet op. De glimmende Ghan (genoemd naar de Afghanen) bracht een sterke verbetering. Het duurde tot 1980 voordat de verbinding Adelaide-Darwin gereed en betrouwbaar was.

Wij hopen de ruim 1500 km naar Alice Springs (ongeveer op de helft) in ongeveer 26 uur af te leggen De trein is 600 meter lang met 1 locomotief. Nauwelijks nadat we de compacte cabine met een ingenieuze douche/wc hebben betrokken, wordt al omgeroepen voor de welkomst bubbels en de lunch. Bij de borrel ontmoeten we Alice. Een zeer nette en bereisde Australische dame van ver in de 70. Ze gaat op en neer naar Darwin voor de lol. Zo delen we tijdens ontbijt, lunch en diner wisselend de tafel met een Engels, een Amerikaans en een Australisch echtpaar. Verder lezen we en kijken we af en toe naar buiten. Voor de nacht is het nog enigszins groen. 's Ochtends worden we gewerkt met 'welcome in the outback'. Rood met toch groene tinten.

Alice Springs is een modern dorpje. Uitvalsbasis voor de tours en individuele toeristen die de 'rode hel' willen verkennen. Naast Australiërs van Aboriginal afkomst die handwerk verkopen lopen er ook opvallen veel verdwaasde Aboriginals rond. Het is inmiddels 37 graden. De avond doden we door de mooie film Invictus (van Clint Eastwood) te kijken in de bioscoop.

We nemen onze Toyota landcruiser in ontvangst. Een 'werkpaard' volgens de instructeur. De permit voor de passage door Aboriginals land kopen we bij de Info. Het heeft recent uniek veel geregend. Hierdoor kunnen we heerlijk zwemmen in Ellery Creek Bighole, na een bezoek aan de Standley Chasm (een kloof). De permanente waterplaatsen zijn voor de dieren en (waren) voor de Aboriginals essentieel om te overleven in dit klimaat. De weerberichten komen uit: het gaat naar de 40 graden in de schaduw. Zwemmen is heerlijk, het groen is mooi maar de vliegen vreselijk. Onzichtbare insecten zorgen voor het geluid van een kleine cirkelzaag. Ondanks de vliegencreme gebruiken we toch de voor alle zekerheid aangeschafte hoofdmuskietennetten.

Overnachten op de bushcamping (keuze voor mooi i.p.v. gerieflijk). Ook hier een kloof met een mooi ´waterhole´. Toch redelijk geslapen. Er is zelf een douche. Later op de avond blijkt het 'bushtoilet' mede bezet door wat hagedissen en kakkerlakken. 's Ochtends waren ze uitgecheckt. Warm water uit de koude kraan. Koud bestaat niet in deze tijd van het jaar.

We proberen het met ramen open, maar door hitte en de vliegen gaan de ramen dicht en de krachtige airco aan. De route voert langs prachtige gebergten. Dan eindigt de verharde weg en gaan we over op gravel. Nou ja zand, stenen en gravel. Gelukkig hebben we de 4-wiel aandrijving ingeschakeld en de voorwielen extra geborgd. De voorwielen trekken de zware schuivende auto mooi recht door het mulle zand. Hoewel lang geleden; de Afrika-ervaring komt goed van pas. Een prachtige kudde wilde paarden kruist ons pad, alsmede 5 auto's in vier uur tijd. Als we uitstappen voor foto's lijkt het of alle fohn's van Blokker op ons zijn gericht: 39 graden in de schaduw met een straffe hete wind.

Onze beloning voor het 'afzien' is een plons in het zwembad van de camping: heerlijk. Een zelf gekookte eenvoudige doch voedzame maaltijd later maken we onder het genot van koel bier dit verslag. Morgen bekijken de de Kings Canyon en dan op weg naar Uluru (Ayers Rock)!