Bagage herpakken vanwege de vlucht en de landcruiser inleveren. Dan zien we de rode aarde tussen de wolken voorbij glijden. In de 'Outback' hebben we niet op het weer in Sydney gelet. In de stromende regen rijden we in een huurauto naar de Blue Mountains. Doel is Katoomba. Na de aankomst van de Engelsen waren deze bergen lange tijd een onneembare barrière. Sommigen dachten dat China er achter lag. De extensieve veeteelt had meer ruimte nodig en zo slaagden, na verschillende mislukte pogingen drie Engelse ontdekkingsreizigers er in om de 'Western Plains' open te leggen. Wij zijn blij dat we eindelijk na een rit door regen en wolken over de kronkelige Western Highway onze intrek in Clarendon Guesthouse kunnen nemen. Een lekkere Thaise maaltijd helpt: we zien het wel morgen. We krijgen een stevig ontbijt in de kleine theaterzaal. Katoomba blijkt een levendig, wat alternatief, dorp. Het Clarendon verzorgt regelmatige optredens van bekende artiesten die na Sydney ook wel even de koele bergen in willen.

Tegen beter weten in lopen we toch naar een uitkijkpunt. In de verte lijkt alles nog steeds grijs en wit. Toch doet de zon haar best om de wolken op te lossen. Het is spannend om steeds meer van het uitzicht te ontdekken. Rotsformaties waaronder de drie zusters doemen als schimmen op uit de wolken. Op diverse punten en tijdens een paar wandelingen zien we steeds meer van het prachtige ruige landschap. De regen heeft ook wat aardverschuivingen veroorzaakt en niet alle paden zijn toegankelijk. Op een IMAX-scherm bekijken we een prachtige film over de Blue Mountains. De volgende dag zien we alles in volle glorie onder een blauwe lucht, inclusief kolkende watervallen en bijzondere vogels. Vrij recent zijn in het park varenachtige zeer hoge bomen ontdekt die stammen uit de tijd van de dinosauriërs. De plaats wordt angstvallig geheim gehouden en onderzoekers worden 'ontsmet' voor ze er per helikopter naar toe gaan.

De Western Highway leidt ons bijna tot in het hart van Sydney. Geen gemakkelijke stad om te rijden. Na wat gepuzzel en een enkele krachtterm kunnen we de auto hartje stad inleveren.

We kiezen voor de monorail die een vrij klein traject rijdt om naar Darling Harbour te gaan. Een oud havengebied dat volledig nieuw, maar op aantrekkelijke manier is bebouwd. Het zien van de baai en het water werkt revitaliserend. Na een ochtend voor 'regelzaken' staan we na een busrit ineens oog in oog met de 'White Sails' van het operahuis. De Deense architect Jorn Utzon heeft de stad haar icoon gegeven. Een omstreden en volstrekt uit de hand gelopen project (14 jaar bouwtijd) met een prachtig resultaat. We moeten denken aan de operahuizen van Kopenhagen en Oslo die ook meteen aan het water liggen. Sydney is een voorbeeld geweest!

Met ons abonnement op het openbaar vervoer kunnen we een week ook alle ferries gebruiken. Als we de pier op willen lopen komen we langs een standje dat een rondvaart met een historisch schip aanprijst. Zo varen we, na een tochtje met de ferry, uit met de 'White Swan'. Met een kleine club van eigenaars, vrijwilligers en aanwaaiende (jonge) reizigers wordt het schip gevaren en onderhouden. Het is een van oorsprong Deense Barkentijn die na omzwervingen via Engeland en Canada in Australië is beland. Tochtjes van een paar uur met eten moeten voldoende opleveren om het schip in de toekomst weer volledig zeegaand te maken. We tuffen tegen de wind in en zeilen heerlijk rustig terug met uitzicht over een deel van Sydney Harbour. Met de enthousiaste schipper delen we verhalen. Als het licht wegtrekt wordt het operahuis een kasteel uit duizend-en-één nacht.

Zonnige groeten van Wim en Koen.