Afscheid van Sydney

Bij een picknick in Hyde Park voeren de kaketoes weer het hoogste woord. Het Australia museum is voor een groot deel een ouderwets natuurhistorische presentatie van de fauna. Een hele afdeling is gewijd aan de giftige slangen, spinnen en vissen. Gelukkig maken ze maar weinig slachtoffers. Maar ga in de Australische zomer vooral niet zwemmen in de wateren ten noorden van Cairns. Eén tentakel van een (kleine) kwallensoort is voldoende voor een zeer pijnlijk en heftig ziekbed waarbij de patent de eerste tijd kunstmatig beademd moet worden. Steken over 10% van het lichaam is dodelijk. We dineren met de beroemde pies van Harry´s aan zijn kar aan de haven. Een heerlijk stekje. We bezoeken een voorstelling in het kader van Mardi Gras over internet dating: hilarisch!

Wat is mooier dan - voorlopig - afscheid te nemen van Sydney door het prachtige uitzicht vanaf een hoogte van ruim 200 meter.

Naar Tonga!

Vrij wanordelijke rijen op Sydney airport met zwaar beladen karretjes verklappen dat we kennis gaan maken met een andere cultuur..Een rouwende familie draagt zwarte t-shirts met een herinneringsboodschap voor de overledene. Een vlucht van 4 1/2 uur en we staan in bij arrivals, een kleine gymzaal. Het wordt langzaam donker tijdens de rit naar de 'Waterfront lodge' die we hebben geboekt. Deze ligt tegenover de 'haven' van Tongatapu (het hoofdeiland van Tonga) in het 'stadje' Nukuálofa. Tonga ligt over de datumgrens heen, maar het heeft toch dezelfde datum als Nieuw Zeeland en ziet dus al eerste land de nieuwe dag! Met 23.000 inwoners woont hier bijna een kwart van de bevolking Een lauwe avondbries brengt wat koelte in de vochtige warmte. Met hulp van het Italiaanse echtpaar dat de lodge runt kunnen we de volgende dag al een eilandtoer maken. De chauffeur Peter neemt ons en drie Duitse dames mee naar alle uithoeken. Abel Tasman wordt 'vereerd' als ontdekker van Tonga. Kapitein Cook kwam pas een eeuw later en heeft het slechts door onderlinge ruzie van de Tonganen overleefd. Een aantal eilanden werden al zo'n 3000 jaar bewoond. Sinds de 10e eeuw is Tonga een Koninkrijk. We zien vele kerken, de bijzonder begraafplaatsen, 'blowholes' en grotten.

We hebben het thuisfront niet verwittigd van de cycloon René die Tonga trof op maandag 15 februari, drie dagen voor ons vertrek. Het leek heftig, maar valt qua schade mee. Voorlopig is het weer stabiel! Wel triest om te zien dat bomen en een enkel huis zijn vernield. Veel fruit is verloren. Op weg naar het 'Abel Tasman memorial' ruimen we met vereende krachten een boom op die het pad verspert.

's Avonds zien we een dinervoorstelling van Polynesische en Tongaanse dansen. Voor de tweede keer eten we gerechten uit Tonga, waarin rauwe gemarineerde vis, en schelpen, cassave, zoete aardappel en zoete lekkernijen goed zijn vertegenwoordigd. De muzikale leider gaat voor in gebed en dan kan de voorstelling van start gaan. Een dame leidt de dansen in en draagt ze ook meteen op aan de kleine groep toeschouwers. Er wordt goed gedanst, waarbij het gebruik is om bankbiljetten in de kleding van de dansers en danseressen te stoppen; zonder enige bijbedoeling. Tongaanse dames lopen af en aan en dansen soms een stukje mee. Spectaculaire vuurdansen sluiten de avond af.

De volgende ochtend melden we ons om 10 uur voor de vlucht van Tongatapu naar het eiland Lifuka dat behoort tot de Ha'apai groep. Eerst landt een stokoude Convair. Wij stappen in een mini beech 65 samen met een Tongaanse familie drie volwassenen en vier kinderen. Die gaan op schoot.

Onze bescheiden koffer steekt schril af tegen de bagage van de familie die de rest van het 'laadruim' achter de zitplaatsen vult. Een net houdt alles keurig in bedwang. We zien de smaragdgroene riffen, atollen en mooie bountyeilanden voordat we op de landingsstrip neerstrijken die de hele breedte van het eiland beslaat.

Geriefelijk worden we via een kunstmatig pad naar het eilandje Fao gereden. (19 gr 44' ZB / 174 gr 17' WL, voor wie het niet kan vinden!) Het Sandy Beach Resort doet zijn naam eer aan. Er 4 gasten en 3 man personeel. Het is echt laagseizoen. Een prachtig strand, met een piepklein eilandje Nukunamo op zicht- en kajakafstand. Geen televisie, geen airco wel geriefelijke bungalows met horren. In 1994 opgezet met hulp van de dorpelingen van het nabijgelegen dorpje Faleloa. Gelukkig is er een generator, want de cycloon met horizontale slagregens en windsnelheden tot 150 km/u heeft de stroomvoorziening platgelegd. Men is druk bezig met de reparatie.

We lopen naar de rotsplateau's aan het einde van het eiland. Dit is het uiterste puntje van een hoog plateau. Aan de oostelijke kant van het eilandje ligt een trog die 10 kilometer diep is. De Mount Everest zou er helemaal in verdwijnen. Raar idee, zeker als je het water wegdenkt.

Zwemmen en na zonsondergang goed eten.

Malo e lelei (goedendag)

Op zondag kriebelt het. In de vele verschillende kerken (what's new?) schijnt onwaarschijnlijk goed gezongen te worden. We pakken de fiets en gaan op onderzoek. Op Tonga ligt het openbare leven op zondag stil. Iedereen wordt geacht de zondagsrust te respecteren. Fietsen mag wel. We horen de inleidende liederen van een dienst van de Church of Tonga. We trekken de schoenen uit en schuiven in het achterste bankje dat later de vrouwenafdeling blijkt. Het koor zingt geweldig en de dames produceren een robuust en zeer hard en zuiver geluid.

Wim kijkt even verbijsterd als iedereen zich omdraait. Ineens kijken alle vrouwen naar twee mannen. Het blijkt de bidhouding te zijn. De dominee brengt ogenschijnlijk een zeer krachtige boodschap. Na de dienst worden we heel aardig begroet. Gelukkig kennen we al een paar Tongaanse woorden. We doneren wat voor de kerk.

De fietstocht brengt ons bij het hoofddorp: een verzameling huizen en een buitenhuis van de koning. Niets doet hier aan het moderne leven denken. Het ministerie van Justitie is een houten huisje.

Op de terugweg slaan we in de dampige hitte een half overwoekerd bospad in naar het Port au Prince memorial. Een dramatische gebeurtenis waarbij na een hartelijke ontvangst de bemanning werd gedood op de 15 jarige William Mariner na, omdat men dacht dat hij de zoon van de kapitein was. De koning mocht William en hij werd vertrouweling. Toen de koning stierf mocht William van de prins vertrekken. In Engeland schreef hij samen met antropoloog John Martin een standaardwerk over Tonga. Op de herdenkingsplaquette staat een ontwapenend excuus voor het veroorzaakte leed.

We stuiten ook op een gedenkteken voor Shirley Baker, de adviseur en eerste premier van Koning George Tupou I. Hij was dominee en legde samen met de koning de basis voor de derde constitutionele monarchie in de wereld in 1839. De koning had missionarissen uitgenodigd en bekeerde zich tot het christendom. Daarna verenigde hij Tonga. Hiermee is de moderne tijd voor Tonga begonnen. Wijzigingen in de constitutie hebben twee keer plaats gevonden en eind dit jaar zal de stap naar een vorm van parlementaire democratie worden gezet.

´s Middags bijkomen na de vijf uur durende fietstocht. Heerlijk zwemmen: geen gevaarlijke vissen, slangen! De volgende ochtend gaan we na een tochtje in een klein motorbootje met snorkel en wetsuit te water. Stukje zwemmen en dan drijven. Het koraal in alle kleuren en vormen is schitterend. Als de vissen tevoorschijn komen is de kleurrijke onderwaterwereld compleet. 's Middags besteden we aan wat luieren en het weblog.

Vanochtend peddelden we al om negen uur met de zeekajak naar het bountyeilandje Nukunamo. De verschillende riffen dempen de oceaangolven bijna helemaal. Zo komen we de zeestraat goed over. Op het eilandje heeft de cycloon behoorlijk huis gehouden. Verder is er veel koraal aangespoeld. Er liggen prachtige schelpen. We nemen wat dingen mee om op het 'thuisstrand' te fotograferen. Nu kunnen anderen van de vondsten genieten. De terugweg met wind en golven in de rug gaat gelukkig een stuk sneller.

Het zelfde kleine vliegtuigje brengt ons weer terug naar Tongapatu. Toni (van Toni's guesthouse) is een kleurrijk figuur en getrouwd met een Tongaanse. Hij klaagt over de kosten van begrafenissen. Soms probeert men het lijk weken goed te houden in ijs tot de overzeese familieleden allemaal zijn overgekomen. Die slapen eten en drinken op kosten van de familie. In Nukua'lofa maken we een avondwandeling en zien het koninklijk paleis en een begrafenisbijeenkomst in een grote tent.

Morgen willen we nog wat fietsen door Nukua'lofa. Donderdagochtend hopen we te vertrekken naar Sydney. Op naar Mardi Gras!

Zonnige groeten van Wim en Koen.