Hallo allemaal,

Hier het vervolg van onze reisimpressies.

In de taxi vanaf de luchthaven vertelt een tweede generatie Pakistaanse jongen over zijn kansen op een hogere ingenieursopleiding. Hij taxiet enkele dagen per week naast de studie. Hij voelt zich thuis in Brooklyn, maar voelt zich primair Pakistaans.

We installeren ons in het voor New Yorkse begrippen ruime appartement in de West Village en de winkels worden verkend. In tegenstelling tot het duidelijke rasterwerk van Avenues en Streets draagt onze wijk de sporen van de Nederlanders: bochtige straten. Je waant je soms meer in een Dickens omgeving door de oude huizen, zeker als we in donker thuiskomen. Veel industriële gebouwen om ons heen zijn of worden omgetoverd tot wooncomplex. Spaans is de hoofdtaal van de bouwvakkers. Kinderen worden naar school gebracht en spelen en voetballen in afgeschermde speelvelden. We begrijpen dat de bouw booming is in de stad. Soms moeten mensen gedwongen verhuizen omdat er gerenoveerd wordt. Een bijzondere regel is de verplichte toewijzing en een percentage van soms zeer luxe appartementen aan sociaal zwakkeren.

Het eerste weekend: gezellige straatverkoop waar we twee bakelieten servetringen kopen. Zaterdagavond zitten we in Carnegie Hall: last minute tickets blijken voor een benefiet voor de dak- en thuislozen. Een mooi bont programma van (musical)artiesten en na de pauze een Requiem voor mensen die op straat zijn gestorven (Jonathon Welch). Een Australisch initiatief dat met het enorme koor van voormalige daklozen de wereld rondreist. In het weekend is het gezellig druk: jong en oud vermaakt zich in het Washington Square Park. Rondom het park brengt ook de New York University een gezellige drukte mee. Na een bezoekje aan de Brooklyn Flea lopen we langs de prachtige herenhuizen in de wijk Bedfort/Stuyvesant (ja van Peter). Gemixt: soms volledig Afro-Amerikaans, zoals McDonalds, de enige ‘koffieshop’. Een paar straten verder gaat een kerk uit en horen we Frans en wat later Creools blijktte zijn. Een swingend sprekende geestelijke en een kerkganger leggen uit dat het de Haïtiaanse gemeenschap in Brooklyn is. Twee blokken verder zijn we in een wat behoudende islamitische wijk: gesluierde vrouwen en Arabische winkels.

Het moest er voor Wim eens van komen: we lopen rond het symbool van de stad, het vrijheidsbeeld en bezoeken het eiland waar nieuwkomers werden geïnterneerd. Onroerend zijn de verhalen van immigranten die de tirannie in Europa ontvluchtten en vaak moesten huilen als deze dame langzaam uit de mist zichtbaar werd. Amerika had handen nodig en ‘slechts’ 2% van immigranten werd teruggestuurd. Het beeld blijft een hoogstandje: de techniek van Gustaf Eiffel gecombineerd met het ontwerp van de Franse architect Bartholdi. Koperen platen met een dikte van twee munten gemonteerd op een stalen frame: het staat sinds 1884. De vrouw met de kwieke tred is een cadeau van Franse initiatiefnemers die de Amerikaanse democratie bewonderden. De federale staat Amerika was toen 100 jaar oud.

Een andere wandeling: door Chinatown: verse vis, dammende ouderen, lekkere lunch. Dan via Little Italy naar de fameuze cheesecakes van Eileen (Cleveland Place; met dank aan de gids van Willem Post).

Twee indrukwekkende waterpartijen die rusten op de voormalige fundamenten markeren de oude ‘Twin Towers’. Het museum dat de terroristische aanslag van 11 september 2001 herdenkt is indrukwekkend ingetogen. Enkele delen van de zware staalconstructie zijn niet tot composiet versmolten in de verzengende hitte. In de focus op de symbolen van de westerse wereld dreigde het persoonlijke leed van de meer dan 3000 slachtoffers en nabestaanden te vervagen. Kunstenaars belichten met name deze tragedie.

Vanaf een bankje op Roosevelt Island (tussen Manhattan en Queens) zien we steeds meer lichtjes aan gaan. De avond valt over de stad en het hoofdkwartier van de Verenigde Naties. Een metrostation verder en we zitten aan de Zuid-Amerikaanse pot in een wat rommelig wijkje.

Tijd om de stad even uit te gaan. De ‘Metro North’ brengt ons via de oever van de Hudson naar Sleepy Hollow. Een interessante rondleiding door het voormalige woonhuis van de Rockefellers. Vrij klein (rijkdom laat je niet te veel zien), maar prachtig met een bijzondere kunstcollectie van de laatste telg die er woonde. Een mooi voorbeeld zijn de wandkleden die door een samenwerking van Picasso zijn gemaakt van zijn schilderijen. Bij het oude Nederlandse kerkje lopen we langs grafstenen met Nederlandse namen die vaak een rol in de vrijheidsoorlog hebben gespeeld. Groot is het Rockefeller Mausoleum en zo bescheiden het Keltische kruis van het graf van Andrew Carnegie, de man die alles wat hij verdiende voor zijn overlijden weggaf. Ook de Rockefellers deden veel aan liefdadigheid en stonden aan de basis van het Museum of Modern Art.

Bijzonder is het complex van Columbia University in de drukke stad. Een oase van rust met een rijke geschiedenis (v.a. de 18^e eeuw). Studenten hebben yogales op het gazon. Ondanks het kaartje blijven wij vanwege de drukte met vele anderen buiten staan bij de lezing van Joseph Stiglitz e.a. over Europa en de toekomt van de Euro (zijn recente boek). Troost: de lezing wordt integraal op internet gezet.

Soms oubollig, soms spectaculair: het enorme Museum of Natural History. De Canadeze wezen ons er al op: veel van de vondsten in het Dinosaur Provincial Park liggen in New York. De collectie van prehistorische dieren is fantastisch. Hier zien we de grootste dino ter wereld, de Titanosaurus. Oude maar prachtige diorama’s laten dieren in hun natuurlijke omgeving zien. Ook nog een kleine afdeling Haida kunst bekeken. Met een goede vriend van Bas thuis gegeten en een bezoekje gebracht aan het nieuwe Whitney Museum of American Art. Heel afwisselend soms mooi, soms interessant. Schrikken bij een dame met hond. Echt: haar boezem bewoog niet.

Reizigersgroet,

Wim en Koen