Hallo allemaal,

Hier het vervolg van onze reisimpressies. We waren gebleven op de ferry van Newfoundland naar Nova Scotia.

Een overtocht van zes uur met kalme zee, een goed moment om het reisverslag verder te schrijven en foto's uit te zoeken. Een stevige warme driegangenlunch legt de bodem voor de tocht van 1,5 uur naar Baddeck, na het aanmeren in Sydney. We eten nog wat crackers, een croissant en fruit en gaan vroeg te bed, maar niet voordat we een verstandig besluit over de volgende dag hadden genomen. De volledige lus langs de randen van het 'Cape Breton Highlands National Park of Canada' zou alleen al zes uur rijden zijn, waarvan een behoorlijk deel berg op berg af. Omdat het één van de mooiste autoroutes zou zijn doen we de volgende dag een deel. Inwoners zijn hier Frans georiënteerd en hier kan Arcadie vrij letterlijk worden genomen. Het eerste deel dwars over het schiereiland van Cape Breton voert door een land van melk en honing. Hier geen waarschuwing voor overstekende Mouse of Caribou, maar voor koeien. De route langs de westkust wordt heuvelachtig en hier valt overal de lokale vlag (naast de Canadese) op: de Franse vlag met een extra ster bovenin links in het blauwe gedeelte. Het gedeelte in het park is prachtig en we keren bij Pleasant Bay, waar we een interessante kleine presentatie over de verschillende walvissen bekijken. De Co-op, die hier overal present is, levert de ingrediënten voor de salade. De omweg terug naar Baddeck leidt langs de enige single malt whisky distilleerderij van de America's: Glenora. Helaas geen rondleiding vandaag, maar we nipten wel even aan de malt die in vaten van ijswijn is gerijpt: Zeker niet slecht!. Na de salade pakken we onze uitdijende bezittingen weer in twee koffers en twee weekendtassen.

Onze laatste volle dag op Nova Scotia besteden we aan een bezoek aan het Bell museum in Baddeck. De plaats zelf blijkt heel charmant met veel mooie oude huizen. Bell is bij ons voornamelijk de uitvinder van de telefoon, maar de leraar op de dovenschool heeft zoveel meer gedaan. Net als zijn grootvader en vader gebiologeerd door de drang om de spreek- en leesvaardigheid van doven te verbeteren. De eerste draadloze communicatie verliep via lichtpulsen die op een silicium plaatje verschillende weerstanden veroorzaakten. Fraai is ook de eerste dictafoon. Het onderstel van een trapnaaimachine die de rol moest draaien en een slang met tuit om in te praten. Een aantal patenten bood hem de gelegenheid om in een eigen laboratorium en op zijn landgoed bij Baddeck te werken aan (water)vliegtuigen en aan zijn stichting voor doven. Was voor zijn vader de vroege dood van de twee broers van Alexander Graham Bell de reden om het gezondere Canada op te zoeken, hij verloor zelf twee zonen aan TBC. Verder een gelukkig leven met vrouw en twee dochters.
Bijna 2,5 uur over de Trans-Canada Highway (2-baans) naar Pictou aan de noordkust. Doel: het bekijken van de 'Hector', het in de Nederlanden gebouwde schip dat, hoewel gebouwd voor grote kustvaart, werd gekocht om migranten naar Nova Scotia te brengen. Een kleine tweehonderd Highland Schotten die aan hun armoede, veroorzaakt door de nederlaag bij Culloden, wilden ontsnappen door in 1773 een nieuw leven te beginnen. De verhalen zijn schrijnend, maar de meeste mensen overleefden de reis. Deze geschiedenis is nog steeds zeer levend getuige ook de teksten die we overal tegenkomen. Het valt op dat dit gedeelte, samen met Baddeck veel toerisme trekt. Nog ruim een uur rijden en de koffers zijn in het luchthavenhotel. De Jeep Grand Cherokee heeft ons als een trouwe knecht ruim 5600 km, ook in moeilijke omstandigheden, vervoerd en met enige weemoed nemen we afscheid. Onze eerste conclusie: blij dat we ook naar Newfoundland en Labrador zijn gegaan. We hadden deze authentieke delen van Maritiem Canada voor geen goud willen missen. Morgen de reis naar Seattle via Vancouver.

Twee vluchten, een Boeing 737 Max en een Havilant propeller, twee koffers waarvan er één niet meekomt. We kiezen ervoor om op de volgende vlucht (drie uur later) te wachten, dan zouden we alles weer compleet hebben. Wat hangen en een aantal kipnuggets verder brengt een taxi ons naar Capitol Hill in Seattle. Het blijkt een leuk appartement in een prachtige groene wijk en prima ontsloten door busvervoer. Na wat crackers moe naar bed en wonderwel (4 uur extra tijdverschil) goed geslapen (dus niet Sleepless in Seattle).
Seattle blijkt een prettige heuvelachtige stad met goed openbaar vervoer waarin iedereen de chauffeur groet bij binnenkomst en vertrek. Het 'waterfront' met de pieren en veel wegen blijken kort geleden op de schop te zijn of zijn dat geweest. De aanwezige zwervers worden in de zomer met rust gelaten en zitten tussen reizigers bij de bushalte of op de kinderspeelplaats en lijken meer geïntegreerd dan in veel andere Amerikaanse steden. Na de boodschappen verkennen we de pieren waar ook de ferry's naar andere stadsdelen vertrekken. Een fenomeen blijkt de Pikes Market. Groot geworden door Japanse boeren die begin 20e eeuw er hun waren verkochten, is het nu een labyrint van kleine winkels. Ook daar een leuke marktsfeer en gelukkig gooiden de visboeren geen vissen naar elkaar (schijnt te gebeuren), toen wij de gedroogde en gezouten kabeljauw kochten. Terug in onze wijk zien we de gezamenlijke groenten- en bloementuin.

We hebben soepele spieren door 'Nederland in Beweging' en de korte wandeling naar de bus die ons afzet bij het 'Museum of Flight'. Dit blijkt een verborgen parel met een schat aan historische vliegtuigen, ingedeeld naar tijd en gebruik (civiel/militair) en een beknopt maar boeiend (Amerikaans/Russisch) ruimtevaart gedeelte. Van houten 'vliegkistjes' tot de Concorde en de Boeing 777 en de 'Airforce One': het staat er allemaal. We lunchen bij de baan waar Boeing proefvluchten maakt.

De helft van de (geweekte) kabeljauw eten we in de vorm van Fish and Brewis, een Kerstavondspecialiteit in Newfoundland en Labrador. Hoewel vanuit sommige hoeken wat overschaduwd door wolkenkrabbers, staat de voor de wereldtentoonstelling van 1962 gebouwde 'Space Needle' er nog imposant bij. De reis naar boven levert een prachtig uitzicht op en een vreemd buikgevoel door de glazen vloer. Lunch met clam en scallop chowder (dikke vissoep) in Pikes Market. Een heen en weertje op de ferry naar Bainbridge levert prachtig zicht op de skyline van Seattle Op ons verzoek duikt een aardige dame bij 'Information' in de uit-agenda. Nog dezelfde ochtend bestelt Koen kaarten voor het benefiet concert voor het Seattle vrouwen- en mannenkoor. Patti Lupone, een legendarische (musical)zangeres, treedt op. Koen vereert de oudste kapperszaak van Pikes Market met een bezoek en komt er gesoigneerd vandaan.

De antique mall ligt er nu eenmaal en dus gaan we naar West Seattle met een snelbus. Dat blijkt een levendig en leuk stadsdeel. Lunch in het 'East Street Café' dat onderdeel is van een platenzaak Koen kiest voor de Culture Club Sandwich. Dat blijkt een overvloedige maaltijd. Gelukkig niet gekozen voor de Dolly Parton! Drie bakelieten servetringen en een inktpot rijker rijden we terug naar de stad waar we in het bezoekerscentrum een (indrukwekkend) beeld krijgen van het werk van de Bill en Melinda Gates Foundation. Veel jongeren worden (begeleid) uitgedaagd in het nemen van initiatief, hoe klein ook, om een positieve bijdrage te leveren aan de (wereld)samenleving. Thuis wordt de tweede helft van de kabeljauw in Newfoundlandse fishcakes verwerkt.

Morgen onze laatste dag in Seattle en dan begint onze road trip door de staten Washington en Oregon.

Reizigersgroet,
Koen en Wim.